خون شهيد

خون ماده اي است جاري در رگ هاي بدن كه به واسطه گردش آن مواد غذايي ، اكسيژن و حرارت لازم براي بقاي جسم به بافتهاي بدن ميرسد. اما هنگامي كه همت عاليه مسلماني در راه تحقق اهداف مقدس اسلام فزوني گيرد و روحش در پرتو آموزه هاي اسلام عظمت انساني يابد در وقت نياز حاضر مي شود كه با نثار خون در راه هدف مقدسش به خون خود ارزش دهد. و در عين حال به فيض شهود حقائق يعني شهادت نائل آيد.

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود : ما من قطره احبّ الي الله عزّوجلّ من قطره دمٍ في سبيل الله.

هيچ قطره اي در نزد خداوند، دوست داشتني تر از قطره خوني كه در راه خدا ريخته شود نيست.^[۱]

شهيد مطهري در رابطه با خون شهيد مي گويد: هيچوقت خون شهيد هدر نمي‏رود ، خون شهيد بزمين نمي‏ريزد ، خون شهيد هر قطره‏اش تبديل به صدها قطره ، و هزارها قطره ، بلكه به دريايي از خون‏ مي‏گردد و در پيكر اجتماع وارد مي‏شود.^[۲]

خون در فرهنگ عاشورا^[۳]

از مؤلف.                      

خون، عزيزترين موجودى پيكر انسان است كه با نبود آن، جان هم نيست. با اين‏ حساب، كسى كه حاضر باشد از «خون‏» خويش در راه مكتب و عدالت و حق بگذرد، آماده جانبازى است و اين همان‏ «شهادت طلبى‏» است كه از الفباى‏ «فرهنگ عاشورا» است.

هم آن كه خون مى‏دهد و از جان مى‏گذرد، عزيز است و ماندگار، هم آن كه در راه انتقام‏ خون هاى به ناحق ريخته قيام مى‏كند، كارى امام زمان گونه مى‏كند، چرا كه آن حضرت خونخواه كشتگان كربلاست‏ «اين الطالب بدم المقتول بكربلا» و هم آنان كه از خون‏ شهيدان، الهام حماسه و فداكارى مى‏گيرند، شاگردان لايق مكتب شهادتند.

اين كه سيدالشهدا عليه السلام در آغاز حركت به سوى كربلا فرمود: هر كس حاضر است‏ خون ‏قلب خويش را در راه ما نثار و ايثار كند، با ما همراه شود: «من كان باذلا فينا مهجته فليرحل ‏معنا»^[۴] اشاره به همين فرهنگ شهادت طلبى است.

قداست‏ خون شهيد نيز از همين ‏جاست، چرا كه او با خدا معامله مى‏كند و حق اوست كه با اولين قطره خونش كه بر زمين ‏ريخته مى‏شود، آمرزيده شود: «اول ما يهراق من دم الشهيد يغفر له ذنبه كله الا الدين‏»^[۵] و قطره خونى كه در راه خدا ريخته شود، يا قطره اشكى از خوف خدا، محبوبترين قطره نزد خداوند است: «ما من قطرة احب الى الله عزوجل من قطرتين: قطرة دم فى سبيل الله و قطرة دمعة فى سواد الليل لايريد بها عبد الا الله‏».^[۶]

در روايات و زيارات نيز نسبت به سيدالشهدا عليه السلام و ياران شهيدش تعبيراتى از اين قبيل‏ زياد است كه: شما جانتان را، نفستان را، ارواحتان را، خونتان را، خون قلبتان را، خودتان را و... در راه خدا بذل و نثار كرديد.

هر ملتى هم كه اين روح و روحيه را داشته باشد به ‏عزت مى‏رسد و آنان كه از خون دادن و جان باختن گريزانند، گرفتار ذلت مى‏شوند. امام ‏خمينى ره مى‏فرمايد: «مسلم خون شهيدان انقلاب و اسلام را بيمه كرده است. خون ‏شهيدان براى ابد درس مقاومت به جهانيان داده است و خدا مى‏داند كه راه و رسم شهادت‏ كور شدنى نيست و اين ملت ها و آيندگان هستند كه به راه شهيدان اقتدا خواهند نمود».^[۷]

خون شهيد

خون ماده اي است جاري در رگ هاي بدن كه به واسطه گردش آن مواد غذايي ، اكسيژن و حرارت لازم براي بقاي جسم به بافتهاي بدن ميرسد. اما هنگامي كه همت عاليه مسلماني در راه تحقق اهداف مقدس اسلام فزوني گيرد و روحش در پرتو آموزه هاي اسلام عظمت انساني يابد در وقت نياز حاضر مي شود كه با نثار خون در راه هدف مقدسش به خون خود ارزش دهد. و در عين حال به فيض شهود حقائق يعني شهادت نائل آيد.

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود : ما من قطره احبّ الي الله عزّوجلّ من قطره دمٍ في سبيل الله.

هيچ قطره اي در نزد خداوند، دوست داشتني تر از قطره خوني كه در راه خدا ريخته شود نيست.^[۱]

شهيد مطهري در رابطه با خون شهيد مي گويد: هيچوقت خون شهيد هدر نمي‏رود ، خون شهيد بزمين نمي‏ريزد ، خون شهيد هر قطره‏اش تبديل به صدها قطره ، و هزارها قطره ، بلكه به دريايي از خون‏ مي‏گردد و در پيكر اجتماع وارد مي‏شود.^[۲]

خون در فرهنگ عاشورا^[۳]

از مؤلف.                      

خون، عزيزترين موجودى پيكر انسان است كه با نبود آن، جان هم نيست. با اين‏ حساب، كسى كه حاضر باشد از «خون‏» خويش در راه مكتب و عدالت و حق بگذرد، آماده جانبازى است و اين همان‏ «شهادت طلبى‏» است كه از الفباى‏ «فرهنگ عاشورا» است.

هم آن كه خون مى‏دهد و از جان مى‏گذرد، عزيز است و ماندگار، هم آن كه در راه انتقام‏ خون هاى به ناحق ريخته قيام مى‏كند، كارى امام زمان گونه مى‏كند، چرا كه آن حضرت خونخواه كشتگان كربلاست‏ «اين الطالب بدم المقتول بكربلا» و هم آنان كه از خون‏ شهيدان، الهام حماسه و فداكارى مى‏گيرند، شاگردان لايق مكتب شهادتند.

اين كه سيدالشهدا عليه السلام در آغاز حركت به سوى كربلا فرمود: هر كس حاضر است‏ خون ‏قلب خويش را در راه ما نثار و ايثار كند، با ما همراه شود: «من كان باذلا فينا مهجته فليرحل ‏معنا»^[۴] اشاره به همين فرهنگ شهادت طلبى است.

قداست‏ خون شهيد نيز از همين ‏جاست، چرا كه او با خدا معامله مى‏كند و حق اوست كه با اولين قطره خونش كه بر زمين ‏ريخته مى‏شود، آمرزيده شود: «اول ما يهراق من دم الشهيد يغفر له ذنبه كله الا الدين‏»^[۵] و قطره خونى كه در راه خدا ريخته شود، يا قطره اشكى از خوف خدا، محبوبترين قطره نزد خداوند است: «ما من قطرة احب الى الله عزوجل من قطرتين: قطرة دم فى سبيل الله و قطرة دمعة فى سواد الليل لايريد بها عبد الا الله‏».^[۶]

در روايات و زيارات نيز نسبت به سيدالشهدا عليه السلام و ياران شهيدش تعبيراتى از اين قبيل‏ زياد است كه: شما جانتان را، نفستان را، ارواحتان را، خونتان را، خون قلبتان را، خودتان را و... در راه خدا بذل و نثار كرديد.

هر ملتى هم كه اين روح و روحيه را داشته باشد به ‏عزت مى‏رسد و آنان كه از خون دادن و جان باختن گريزانند، گرفتار ذلت مى‏شوند. امام ‏خمينى ره مى‏فرمايد: «مسلم خون شهيدان انقلاب و اسلام را بيمه كرده است. خون ‏شهيدان براى ابد درس مقاومت به جهانيان داده است و خدا مى‏داند كه راه و رسم شهادت‏ كور شدنى نيست و اين ملت ها و آيندگان هستند كه به راه شهيدان اقتدا خواهند نمود».^[۷]

از مولف                      

پانويس

1. وسائل الشيعه، ج 11، ص 8
2. قيام و انقلاب مهدي ( عج ) از ديدگاه فلسفه تاريخ، شهيد مرتضي مطهري، انتشارات صدرا، 1373، چاپ سيزدهم، ص 104
3. اين بخش از مقاله از كتاب فرهنگ عاشورا نوشته جواد محدثي نقل گرديده است.
4. مقتل الحسين، مقرم، ص 194.
5. ميزان الحكمه، ج 5، ص 192 (از پيامبر خدا).
6. همان، ص 187 (از امام زين العابدين عليه السلام).
7. صحيفه نور، ج 20، ص 239.

منابع

جواد محدثي، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.