فراديد| يكي از نقاط ناديده و پنهان جنگ تحميلي اردوگاه اسراي ايراني است كه در آن زمان به دليل تخطي عراق از كنوانسيون‌هاي بين المللي درباره رفتار با اسرا كمتر خبرنگار و عكاسي ‌مي‌توانست مجوز بازديد از آز آن و تهيه گزارش را به دست آورد؛ در اين ميان "برنارد بريسون" يكي از استثناها به شمار مي‌رود.

به گزارش مجله تاريخ فراديد، وضعيت اسراي ايراني در اردوگاه‌هاي عراق يكي از نقاط ناديده و پنهان جنگ تحميلي به شمار مي‌رود. رژيم بعث كه در آن زمان در رفتار با اسيران ايراني همه كنوانسيون‌هاي بين المللي را ناديده مي گرفت به هيچ عكاس و خبرنگاري اجازه بازديد از اردوگاه‌ها را نمي‌داد. از سوي ديگر اما گزارشگران نهادهاي بين المللي كه تحت تدابير اين رژيم از اردوگاه ها بازديد مي‌كردند گزارش‌هايي از رفتار خشونت آميز با اسراي ايراني منتشر مي‌كردند كه از سوي رژيم بعث تكذيب مي‌شد. 

گرچه منع شكنجه و رفتارهاي تحقير آميز از اصول كنوانسيون هاي بين المللي در رفتار با اسراي جنگي به شمار مي‌رود اما روايتي كه بعدها آزادگان از زندان رژيم صدام عنوان كردند گويا شكنجه، سوء رفتار و آزار اسراي ايراني تا سرحد مرگ بود. در پاييز 1363 رژيم بعث پس از افزايش فشارهاي بين‌المللي در موضوع اسرا اجازه داد نمايندگان صليب سرخ از چند اردوگاه بازديد كنند و وضعيت را از نزديك بررسي كنند. گزارش صليب سرخ گوياي شواهدي بود كه آنها از خشونت‌ها و بد رفتاري‌هاي جسمي در اسراي ايراني مشاهده كرده بودند. در اين گزارش اذعان شده بود بدون استثنا بر بدن اسيران ايراني آثار كبودي مشاهده شده و تعدادي از آن‌ها به واسطه‌ي ضربات وارده بر سرهايشان بينايي و شنوايي خود را از دست داده‌اند.

اين كميته اظهارنظر اسيران درباره‌ي انواع و اقسام شكنجه‌ها را تأييد و در گزارش سالانه خود منعكس كرد. در بخشي از اين گزارش كه مربوط به اردوگاه صلاح الدين است آمده: اسيران را ساعت‌ها از دست‌ها و پاها بدون تماس بدن با زمين آويزان مي‌كردند و در بعضي موارد دست و پاي آن‌ها را با ميله‌ي آهني به هم مي‌بستند. مدت زمان آويزان نمودن مختلف بوده، بين 10 الي 5 ساعت و گاهي تا 36 ساعت طول مي‌كشيده است. اين عمل در سلول‌هاي انفرادي به وسيله‌ي چنگك‌هايي كه از سقف آويران شده بود صورت مي‌گرفت يا در بيرون بازداشتگاه نزديك قسمت اداري انجام مي‌شد و اسرا را به شكلي كه در معرض آفتاب باشند مي‌آويختند. اين نوع شكنجه‌ها در ناحيه‌ي مچ دست‌ها و پاها زخم‌هايي ايجاد مي‌كرد كه آثار آن حتي بعد از گذشت هفته‌ها به جا مي‌ماند. علايمي از جمله فرورفتگي عميق در گوشت مچ دست‌ها و پينه‌ي مچ دست‌ها و پاها كه توسط پزشك كميته‌ي بين‌المللي صليب سرخ معاينه شده بود با شرح بدرفتاري‌هاي فوق مطابقت مي‌كرد.

در بخش ديگري از همين گزارش آمده است كه مسئولان و نگهبانان اردوگاه‌هاي عراقي در حضور نمايندگان كميته‌ي بين‌المللي صليب سرخ، اسراي ايراني را با كابل كتك مي‌زده‌اند. بازتاب اين گزارشات منجر به فشار نهادهاي بين المللي و افكارعمومي جهان بر عراق شد و دستگاه تبليغاتي رژيم بعث ضمن رد اين گزارشات در ظاهرسازي آشكار شماري از عكاسان بين المللي را براي عكاسي به اردوگاه‌هاي گزينش شده برد. "برنارد بريسون" عكاس آژانس عكس "سيگما" يكي از عكاساني بود كه در آن زمان تحت نظارت رژيم بعث به "كمپ شماره 7" اسراي ايراني در "الرمادي" برده شد تا تصويري متفاوت از گزارش كميته صليب سرخ ارائه كند. همه چيز در اين كمپ پيش از ورود عكاس به شكل قابل توجهي تغيير كرده بود چرا كه همين محل يكي از اردوگاه‌هايي به شمار مي رفت كه در گزارش كميته صليب سرخ در مهرماه 1363 به ضرب و شتم و شكنجه اسرا در آن استناد شده بود.