ورود ايران به خاك عراق

ايران سرانجام در بهار ۱۳۶۴ در عمليات والفجر ۸ موفق شد به بخشي از اهداف عمليات رمضان برسد و ارتباط عراق را با خليج فارس از طريق شبه جزيره فاو قطع كند. نيروهاي ايران ابتدا با عملياتي ايذايي رو به سمت شمال بصره يورش بردند در حاليكه هدف اصلي آنها پياده كردن نيرو در جنوب بصر در شبه‌جزيره فاو بود. نيروهاي ايران موفق به تسخير كامل شبه جزيره فاو شدند ولي از تصرف بندر مهم نفتي-نظامي ام‌القصر باز ماندند. اين پيروزي در شرايطي به دست آمد كه عراق بار ديگر از سلاح‌هاي شيميايي براي ضدحمله استفاده كرد.^[۷۰] عراق مجبور به احداث يك خط لوله نفت ميان عراق و عربستان احداث شد تا نيازي به عبور نفت‌كش‌ها عراقي از خليج فارس و در تيررس نيروهاي ايران نباشد.^[۶۹] اين عمليات بسياري از نيروي ايران را مصروف كرد و فرماندهي جنگ ايران استراتژي خود را به تنها يك پيروزي تغيير داد و هدف عمده خود را بر روي تصرف بصره متمركز كرد.

در زمستان ۱۳۶۵ نيروهاي ايران عمليات بزرگ كربلاي ۵ را با هدف تصرف بصره به انجام دادند. آن‌ها تا دروازه‌هاي بصره پيشروي كنند ولي سرانجام

فرمانده عمليات‌هاي مختلف در هشت سال دفاع مقدس:

نفي استكبار و نظام سلطه از ثمرات دفاع مقدس است

فرمانده عمليات‌هاي مختلف در هشت سال دفاع مقدس گفت: از ثمرات دفاع مقدس، نفي استكبار و نظام سلطه است.

به گزارش خبرگزاري فارس از چرام، حسن نيكروز صبح امروز در آستانه هفته دفاع مقدس در جمع خبرنگاران با بيان اينكه دفاع مقدس نشان داد ابزار و قدرت مادي نمي‌تواند در برابر اراده، ايمان و عقيده انسان‌هاي مومن و متدين پيروز شود، اظهار كرد: دفاع مقدس نشان داد كه اگر بين امت و امام پيوند باشد و امت وفادار به امام باشد، آن امت شكست‌ناپذير خواهد بود.

رئيس مجمع بسيج شهرستان چرام، اضافه كرد: دفاع مقدس، نشان داد وحدت آحاد ملت و مردمي كه اسلام ‌واهي را محور وحدت قرار داده از هيچ قدرتي نمي‌ترسيد، بلكه جانانه مي‌جنگد و اين مقاومت را به كشورهاي منطقه انتقال مي‌دهد.

وي با اشاره به ثمرات دفاع مقدس، يكي از اين ثمرات را تثبيت انقلاب اسلامي و نظام اسلامي دانست و با اشاره به اين فرمايش امام راحل كه «در دفاع مقدس، ما انقلابمان را بيمه كرديم»، عنوان داشت: پس از اينكه دشمن از بعد سياسي نتوانست بر ما مسلط شود، جنگ تحميلي را بر ما تحميل كرد و امروز شاهد تحقق اين فرمايشات امام بزرگوار هستيم كه ملت ما داراي امنيتي كامل و پايدار بوده و جزيره امني در بين كشورهاي منطقه است.

نيكروز افزود: با تثبيت انقلاب اسلامي، دشمنان در صدد اين بودند كه با ارائه جنگ تحميلي در مدت كوتاهي به پايتخت جمهوري اسلامي برسند و نظام را ساقط كنند.

فرمانده عمليات‌هاي مختلف در هشت سال دفاع مقدس، ابراز كرد: در روزهاي اول جنگ، همبستگي بين دو گروه شرق و غرب در جهت نابودي نظام اسلامي به هم پيوند خورد اما با وجود پشتيباني‌هاي بين‌المللي و با وجود حمايت‌هاي تكنولوژي و مالي نتوانستند اراداه اين مردم را عزل كنند و اينگونه بود كه رزمندگان ما مقاومت كرده و پيروزي آفريدند و افتخار بزرگي در دفاع مقدس به دست آمد.

وي با بيان اينكه ثمره دوم دفاع مقدس، صدور انقلاب اسلامي و بيداري ملت‌ها بود گفت: آنان خيال مي‌كردند كه جنس انقلاب ما، مانند جنس مذهب‌هاي ليبراليسم است، آنان براي انقلاب‌هاي خود با كودتاي نظامي در آفريقا و اروپا وارد شدند و مي‌خواستند اينگونه فرهنگ را انتقال دهند.

نيكروز با متذكر شدن اين مطلب كه مقاومت ايران به مقاومت فلسطين تبديل شد، تصريح كرد: مقاومت ما به مقاومت لبنان، يمن و بحرين تبديل شد و امروز قدرت‌هاي بزرگ را گرفته‌ايم و آن كابوس شكست‌ناپذيري كه بين ديگران ايجاد كرده‌اند شكسته شده و شاهد بيداري هستيم.

اين فرمانده دوران دفاع مقدس با بيان اينكه هيچ قدرتي در برابر قدرت الهي وجود نخواهد داشت، گفت: امام از انقلاب اسلامي سه هدف داشت، اول اينكه حكومت اسلامي را در ايران برپا كند، دوم ملت‌ها را بيدار كرده و سوم اينكه حكومت جهاني موعود بشريت را ايجاد كند، بنابراين بايد همه در برابر قدرت‌هايي كه در برابر اين هدف قد علم مي‌كنند مبارزه كنيم.

فرمانده سابق ناحيه مقاومت بسيج شهرستان بهمئي در ادامه سومين ثمره دفاع مقدس را نفي استكبار و نظام سلطه دانست و متذكر شد: طبق فرمايش امام راحل ما در جنگ به اين نتيجه رسيديم كه در برابر دشمنان مستقل عمل كنيم و اين استقرار هزينه دارد كه امام و مردم ما در اين بين هزينه دادند.

وي به درس‌‌هايي از دفاع مقدس اشاره داشت و دشمن‌شناسي را يكي از اين درس‌ها دانست و گفت: امام فرمودند كه آمريكا دشمن شماره يك ملت است و همچنين فرمودند ملت ايران بايد تمام تجهيزات خود را به طرف دشمن شماره يك نشانه گيرد چراكه منافع ما را به غارت برده است.

انتهاي پيام/82002/ط30/ف4004

ليست كامل عملياتهاي دلاور مردان ايران در هشت دفاع مقدس

باز اينك ياد ياران كرده‌ام
ياد گلزار بهاران كرده‌ام
ياد آن پروانه‌هاي سوخته
جبهه سرداران گمنامت كجاست
وه كه گوهرهاي خود گم كرده‌ايم
ياد جبهه ، ياد مجنون كرده‌ام
يادجبهه ، ياد شبهاي كمين
ياد اشك و ناله‌هاي نيمه شب
ياد ياران بسيجي كرده‌ام
اينك اين دل ياد شرهاني كند
ياد همت ، سرفراز دارها
عشق را سر فصل جانبازي كنم
كو ز جام عاشقي سرمست شد
سرنوشت عاشقي يكسربلاست
اشك غم بر گونه‌ها افشانده‌ايم
مرگ ياران ، رمز و راز زندگي‌است
گر به دنيا بهر ما كاشانه نيست
يارب اينك درد ما را چاره كن
آتشي اندر دلم افروخته
سرخوشان جرعه جامت كجاست
ما برادرهاي خود گم كرده‌ايم
ياد بدر و ياد كارون كرده‌ام
ياد رفتن در ميان دشت مين
ياد بيتابي و عشق سوز شب
ياد شب‌هاي دوئيجي كرده‌ام
ياد خرازي و رداني كند
ياد ايثار جلال افشار‌ها
ياد همت ، ياد خرازي كنم
چون اباالفضل علي(ع) بي‌دست شد
راه‌بيدردان ز راه ما جداست
عاشقان رفتند و ما وا مانده‌ايم
ماندن ما ، معني شرمندگي‌است
بهتر از الطاف صاحب خانه چيست؟
در رهت چون عاشقي ، آواره كن

در كتاب حماسه دستمال سرخ‌ها آمده: همزمان با پيروزي انقلاب اسلامي ايران ماجراهاي كردستان آغاز شد. هدف اين بود كه انقلاب نوپاي ما را درگير مسائل و جنگ‌هاي داخلي نموده و از درون متلاشي سازند. حوادث كردستان در آن زمان يكي از بزرگترين مشكلات داخلي ما بود. بعضي اوقات آنچنان حساس بود كه سرنوشت انقلاب اسلامي به آن بستگي داشت. بدون شك حماسه خونين «پاوه» حادثه‌اي بس مهم و داراي اهميت خاص در تاريخ اين تحولات بود. آنقدر مهم كه امام (ره) مهمترين فرمان تاريخي خويش را صادر و اميد دشمنان به سقوط انقلاب اسلامي را به يأس مبدل كرد.

بلافاصله بعد از پيروزي انقلاب توطئه‌ها شروع شد و آتش آشوب در گنبد، كردستان و خوزستان شعله‌ور گشت. گروه‌هاي ضدانقلاب سنندج، مهاباد و نقده را ميدان تاخت و تاز خويش كردند. آنان از فقر و محروميت مردم كرد سوءاستفاده كرده، آنها را تحريك و به نفع استعمار و عليه انقلاب اسلامي از آن بهره گرفتند. با شعارهاي زيبا، نويد و وعده‌هاي دروغ دست به كار شدند تا مردم ساده را تحريك كرده و عليه حكومت اسلامي ايران وارد جنگ كنند. آنان شهرها را به آتش كشيده و تخريب كردند و مردم بي‌گناه و بي‌پناه را از بين بردند و مانع ورود ارتش شدند و كردستان را به خاك و خون كشيدند. بدين ترتيب، جنايتي بزرگ عليه مردم بي‌دفاع اين منطقه به ثبت رساندند.

احزاب چپ مسلح طي شش ماه مردم بي‌گناه كردستان را به خاك و خون كشيدند. آنان از ضعف دولت و ارتش سوءاستفاده كرده و سلطه نظامي، سياسي و ايدئولوژيك خود را بر مردم تحميل كردند. توطئه كردستان، توطئه‌اي طراحي شده توسط قدرت‌هاي امپرياليستي بود. ابر قدرت‌ها با همه نيروي خود براي سرنگوني رژيم اسلامي دست به كار شده بودند. جنگ داخلي در كردستان جنگ طبقاتي نبود، بلكه مبارزه عليه نظام جمهوري اسلامي بود. آنان با نظام اسلامي اختلاف سياسي – ايدئولوژيك داشتند. معتقد بودند كه بايد نظام اسلامي سرنگون شود و نظام كمونيستي جايگزين آن گردد و در اين راه از هيچ توطئه‌اي فروگذار نكردند.

بعد از پيروزي انقلاب اسلامي همه نيروهاي خارجي دست به كار شدند تا در كردستان آشوبي عليه دولت مركزي و شكست انقلاب اسلامي به پا كنند. سيل پول و اسلحه از عراق و نقاط ديگر بسوي كردستان سرازير شد. فقر و ناآگاهي برخي از مردم و دسيسه‌هاي استعمار و صهيونيسم براي سوءاستفاده از آن، شعله نفاق و آشوب را هر روز شعله‌ورتر ساخت. البته بحث قوم كرد جديد نبود. از گذشته دست‌هاي مرموزي سعي كرده بود براي اكراد يك قوميت، يك مليت خاص و مستقل، جداي از ايران به وجود آورد. عده‌اي از سال‌ها قبل در اروپا و آمريكا، مشغول برنامه‌ريزي و طراحي فرهنگ و زبان و مليتي خاص براي اكراد بوده‌اند. فكر استقلال كردستان آرزويي است كه در دل بسياري از برادران كرد كاشته‌اند. اين در حاليست كه به اعتقاد ما، اكراد در حقيقت ايرانيان اصيل‌اند و فرهنگ، زبان و مليت اصيل ايراني به آنها تعلق دارد.

در كردستان احزاب چپ در ابتدا قدرت چنداني نداشتند و درصد اندكي از مردم از آنان طرفداري مي‌كردند. كم كم در صدد برآمدند، انديشه‌هاي سياسي، اجتماعي خويش را بر مردم كرد تحميل كرده و در دنيا وانمود كنند كه نماينده همه اكراد هستند. بعد از پيروزي انقلاب به مدت 6 ماه ارتش، ژاندارمري و شهرباني در كردستان وجود نداشت. هيچ نيروي دولتي نبود كه جلوي فعاليت‌هاي حزبي را سد كند. روزنامه‌ها و اعلاميه‌هاي آنان آزادانه چاپ و منتشر مي‌شد. آنان كاملا آزاد بودند و كسي مانع فعاليت آنها نبود. اما در چنين شرايطي چرا احزاب چپ مسلح شدند؟ چرا مسلحانه راه‌ها را مي‌بستند و با زور سلاح، مخالفين محلي خود را سركوب مي‌‌كردند؟ مسلما اگر آنها قصد كمك به مردم كرد را داشتند مي‌توانستند بدون اسلحه نيز براي آنان فعاليت كنند. هدف آنها سيطره بر كردستان بود. جنگ مسلحانه عليه انقلابيون كرد بدون حضور قواي دولتي، بزرگترين خيانت احزاب چپ عليه مردم كردستان بود. در اين جنگ آنها به سرعت پيش رفتند، به مخالفان رحم نكردند و در صدد بودند دولت مركزي را در منطقه ناتوان كنند.

سلاح شيميايي در عمليات كربلاي 5

در بامداد 19/10/65 عمليات كربلاي 5 درمنطقه شلمچه صورت گرفت كه به دليل مقاومت وصف ناپذير رزمندگان در برابر پاتك هاي سنگين، عراق به مدت حدود دو ماه اقدام به حملات شيميايي بسيار گسترده با گاز خردل نمود كه حتي مناطقي از آبادان را نيز در بر گرفت.

عمليات كربلاي5 از جهت مقاومت: رزمندگان كه نزديك به دو ماه نبرد شديد شبانه روزي و بدون وقفه را در منطقه محدود شلمچه تحمل نمودند، مسلما در تاريخ جنگ بي نظير است. اگر كسي در مورد تاريخ دفاع مقدس مطالبي بنويسد و از توصيف شجاعت رزمندگان در شلمچه غافل گردد مهمترين قطعه تاريخ جنگ را از دست داده است.

اغراق نيست اگر بگوييم در اندازه كل اتفاقات سراسر تاريخ دفاع مقدس در اين فضا و زمان بسيار محدود، حادثه و حماسه داشته ايم و اين رسالت اهل قلم است كه به تشريح جزء به جزء آن وقايع بپردازند.

در عمليات كربلاي 5، حملات شيميايي دشمن اگر چه سنگين بودند ولي در مقايسه با حملات عادي زميني و هوايي، نقش فرعي داشتند و لذا به همين اشاره اكتفا مي شود.

بطور كلي آمار مصدومين و شهداي شيميايي از كربلاي 4 تا خاتمه كربلاي 5نسبت به حجم حملات دشمن بسيار كم بود و اين موضوع مي تواند به علت آمادگي بيشتر رزمندگان و فعاليت چشمگير سيستم پدافند، امداد و درمان مصدومين شيميايي باشد.

بيمارستان صحرايي علي ابن ابيطالب (ع) مركز درماني مجروحين عادي و شيميايي در اين عمليات بود.

نقش هشت سال دفاع در ساختار فرهنگ عمومي كشور

مقاومت هشت ساله‏ي ملت ايران در جنگ تحميلي، توانمندي ايدئولوژي اسلام را به عنوان مقوله‏اي فرهنگي و سياسي در عصر حاضر بار ديگر به اثبات رسانده است و جوهر مقاومت و پايداري را در برابر مطامع استكبار و تئوري‏هاي تحميلي به عنوان سمبل بازيافت هويت ديني و اقتدار فرهنگي وارد زندگي مردم كرده است. فراتر از اين، امام راحل قدس سره و امام خامنه اي (مدظله)، روح مبارزه و حفظ انگيزه دفاعي را تبلور دين و دينداري مي‏دانند.

امام راحل قدس سره در پيام به گورباچف رئيس جمهور وقت اتحاد جماهير شوروي (سابق) فرموده‏اند:

ديني كه در آن مبارزه با قدرت‏ها نباشد، دقيقا افيون توده‏هاست.

و همچنين در صدر فرمان برائت فرموده‏اند:

آنها كه تصور مي‏كنند مبارزه در راه استقلال و آزادي فلسطين و مظلومين جهان با سرمايه داري و رفاه طلبي منافات ندارد، با الفباي مبارزه بيگانه‏اند، آنهايي هم كه تصور مي‏كنند سرمايه داران و مرفه‏هاي بي‏درد با نصيحت و موعظه و پند واندرز متنبه مي‏شوند و به مبارزان راه آزادي پيوسته و يا به آنها كمك مي‏كنند، آب در هاون مي‏كوبند. (1)